دهه هفتادیااااا

مدتهاست برنامه های مجازی اصلا دیگه به ماها فرصت سرزدن به وبلاگامونم نمیده..چ برسه پست گذاشتن!!!راستش امشب موبایلم خراب شد کامپیوترو روشن کردم از بیکاری که یاد وبلاگه قدیمی اما پرخاطرم افتادم.بچه های پارسی یارو گاهی وقتا تو اینستاگرام میدیدمو میگفتم یادش بخیر و میگذشتم...

صبح ب صبح هنوز چشم باز نکرده تو وبمون بودیم....الان چی؟اصلا کسی دیگه وبلاگای ما سر میزنه یا حتی همین متن منو میخونه؟؟؟؟؟؟اگه کسی خوند بگه حداقل

بچه های وب همیشه تو قلبمین.هرچند ک واسه اینطوری تایپ کردنو حرف زدنم همیشه مورد نصیحتو انتقاد بچه های پارسی یار بودم ولی خو دیگه کاریش نمیشه کرد...ترک عادت موجبه چیزه...اها مرض...عشقین